O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia conclúe que a medida non é idónea, xa que non impide o contaxio, nin necesaria, polo menos, “no grao que resultaría esixible”.
Sobre a idoneidade da medida, afirman os maxistrados que as persoas que foron vacinadas ou padeceron a enfermidade, poden ser potenciais transmisores do virus. Por parte da Xunta, non se explicou como se evitará o posible contaxio de quen accedese ao local amparados na presentación dun xustificante.
Lembra a Sala que, conforme aos datos do Ministerio de Sanidade sobre as distintas comunidades autónomas, “na evolución do últimos catorce días non hai datos significativos que indiquen unha eficacia da medida adoptada en Galicia, única comunidade na que se veu esixindo o denominado pasaporte COVID”. Ademais, os maxistrados fan seu un argumento para o xuízo de idoneidade xa exposto polo TSJ de Andalucía/Selecta: “a medida controvertida establece un deber exclusivamente a cargo do cliente, consumidor ou usuario, pero non pesa na mesma medida sobre quen se atope desenvolvendo a súa prestación laboral neses mesmos establecementos, de maneira que a medida non permite alcanzar o obxectivo de preservar do virus determinados espazos, pois podería darse o caso de que cumprindo todos os clientes dun local coa esixencia, con todo ningún dos empregados estivese en condicións de cumprila, de maneira que a restrición de dereitos da clientela sería en balde”.
Sobre a necesidade da medida, indica a Sala que segundo as previsións de vacinación que frearán o avance do virus, non ten moita xustificación que se implante unha medida como a que se examina.
Resaltan os maxistrados na súa resolución que non lles parece “ecuánime demonizar ao sector de servizos de hostalería establecendo agravios comparativos con outras actividades mercantís que se desenvolven en lugares pechados, como son os establecementos comerciais ou grandes superficies nos que, a pesar do seu uso masificado, non se esixe para o seu acceso a exhibición de ningún documento de carácter médico”.
En relación á postura da Administración, que defende que a medida non afecta os dereitos fundamentais, porque a esixencia do pasaporte imponse para o exercicio de actividades que son voluntarias e porque os datos non quedan rexistrados, senón que unicamente exhíbese, o tribunal esgrime que “precisamente o exercicio voluntario é o propio de todo dereito”. “Tamén deambular pola vía pública durante a noite é unha actividade voluntaria e non por iso aceptouse que os toques de queda nocturnos non afecten ao dereito fundamental á liberdade”, engaden. En canto á non afección do dereito á protección de datos reservados, porque só esíxase a exhibición dun documento, “este argumento en ningún caso evitaría o risco de afección ao dereito da intimidade, que é máis amplo que o de protección de datos persoais, pois o certo é que se tome ou non se tome nota diso, o cliente tivo que desvelar a un terceiro unha información concernente á súa saúde”.
Contra esta resolución pódese presentar recurso ante a Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Supremo.
